สี่ปีที่ผ่านมา ฉันเห็นประธานาธิบดีโดนัลด์ ทรัมป์ ทั้งตอนอารมณ์ดีและอารมณ์เสีย
แต่วันที่ 7 พ.ย. วันที่เขาแพ้การเลือกตั้ง ช่างต่างจากที่เคยพบเห็นมาทั้งหมด
ก่อน 10 โมงเช้า เขาเดินทางออกจากทำเนียบขาว ใส่แจ็คเก็ตกันลม กางเกงขายาวสีเข้ม และหมวกสีขาวที่มีข้อความว่า “ทำให้อเมริกันยิ่งใหญ่อีกครั้ง” (Make America Great Again) เขาใช้เวลาช่วงเช้าก่อนหน้านั้นทวีตข้อความกล่าวหาว่ามีการโกงเลือกตั้ง
ตอนก้าวขึ้นรถ เขาโน้มตัวไปข้างหน้านิด ๆ ราวกับพยายามต่อสู้กับกระแสลม ก่อนที่จะเดินทางไปทรัมป์ เนชันแนล (Trump National) สโมสรกอล์ฟของเขาซึ่งอยู่ห่างจากทำเนียบขาวออกไป 40 กิโลเมตร
ตอนนั้น ท่าทีเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ มันเป็นวันที่ดี เหมาะสำหรับเล่นกอล์ฟอย่างยิ่ง และเขาจะใช้เวลาทั้งวันอยู่ที่สนามกอล์ฟแห่งนี้
แต่คนที่ทำงานกับเขาดูวิตกกังวล
“คุณเป็นไงบ้าง” ฉันถามกับเจ้าหน้าที่ที่ทำงานให้ประธานาธิบดี
“สบายดี” เธอตอบ เธอยิ้มแต่ก็หรี่ตา ก่อนที่จะก้มลงมองมือถือ
ต่อมาเวลา 11.30 น. ขณะที่ทรัมป์อยู่ที่สนามกอล์ฟ บีบีซีและสถานีโทรทัศน์ต่าง ๆ ของสหรัฐฯ เริ่มออกมาประกาศยืนยันแล้วว่านายโจ ไบเดน ชนะการเลือกตั้งและจะได้เป็นผู้นำประเทศคนต่อไป
ฉันนั่งอยู่ที่ร้านอาหารอิตาเลียนไม่ไกลจากสนามกอล์ฟตอนได้ยินข่าวนี้ ฉันเป็นคนหนึ่งในกลุ่มนักข่าวเล็ก ๆ ที่ได้รับอนุญาตให้เดินทางไปไหนมาไหนพร้อมกับประธานาธิบดี พวกเราต่างรอว่าเมื่อไรเขาจะปรากฏตัว
“เขาเป็นพิษต่อคนรอบข้าง” ผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งยืนอยู่นอกร้านอาหารพูดขึ้น แน่นอน เพื่อนบ้านส่วนใหญ่ของเธอในพื้นที่นี้ซึ่งสนับสนุนพรรคเดโมแครตออกเสียงเลือกไบเดนไป
บางคนเริ่มสงสัยพูดออกมาดัง ๆ ว่าเมื่อไหร่ทรัมป์จะออกจากสนามกอล์ฟและเดินทางกลับไปทำเนียบขาว และแล้ว เวลาก็ผ่านไปอีกหลายชั่วโมง
ทรัมป์ไม่คิดรีบออกจากที่นั่น ที่สนามกอล์ฟแห่งนี้ เขาถูกห้อมล้อมไปด้วยเพื่อนฝูง นอกรั้ว มีผู้สนับสนุนเขาตะโกนใส่ฉันและเพื่อนนักข่าวคนอื่น ๆ ว่า “เลิกให้ทุนสื่อซะ!”
ผู้หญิงใส่ส้นสูงและผ้าพันหัวสีแดง ขาว และน้ำเงิน ถือป้ายที่เขียนว่า “หยุดการขโมย[คะแนนเสียง]”
ชายอีกคนขับรถกะบะไปมาหน้าสนามกอล์ฟโบกธงหลายผืน ผืนหนึ่งเป็นรูปทรัมป์ยืนอยู่บนรถถังราวกับว่าเขาเป็นผู้บังคับบัญชาโลกทั้งใบ นี่สะท้อนให้เห็นว่าผู้สนับสนุนและตัวเขาเองมองตัวเองว่าเป็นอย่างไรในช่วงสี่ปีที่ผ่านมา
ในที่สุด เขาก็เดินทางออกมา มุ่งหน้ากลับทำเนียบขาว
พวกชอบวิจารณ์เขาออกมาชุมนุมรอคอยอยู่หลายพันคน
เมื่อพวกเราเดินทางมาถึงทำเนียบขาว ทรัมป์เดินทางเข้าไปทางประตูข้าง ๆ ซึ่งเป็นทางเข้าที่ประธานาธิบดีแทบไม่ใช้กัน เขาเดินไหล่ตกและก้มหัว
เขาหันมาทางพวกเรากลุ่มนักข่าวและชูนิ้วโป้งให้ แต่มันเป็นท่าทีที่ดูไม่มีกะจิตกะใจนัก ไม่ได้ชูมือขึ้นสูง ๆ หรือเขย่ากำปั้นเหมือนที่ชอบทำ
ไม่ว่าจะอยู่ที่ทำเนียบขาวหรือที่สนามกอล์ฟ ทรัมป์ไม่เคยมีท่าทีลังเล เขากล่าวหาเรื่องการโกงการเลือกตั้งโดยไม่มีหลักฐานและยืนยันว่าตนจะได้รับความยุติธรรมในที่สุด